Las camarones

Hola, na een week stilte krijgen jullie weer een tekstje van mij! Maar de waarheid is dat we hier helemaal niet stilzitten hoor 🙂 Van naar het winkelcentrum crossen, tot nutteloze bezoekjes aan Sotomayor, Ecuador is all included!

Ons bezoek aan Quito was de moeite. Na een busrit die voor mij iets minder bewogen was dan voor Ruth en Evelien (gezien mijn reistas boven m’n hoofd in de bus paste), een paar bedelaars en tientallen verkopers later, kwamen we aan in de hoofdstad van Ecuador. Het was een heel mooie ervaring!
De nodige voorraad Dafalgan is er wel doorgevlogen t.g.v. niet-bevorderende-hoofdpijn-factoren (Quito ligt midden in de bergen (2850 meter), met op tijd een regenbui, een beetje te koud naar mijn zin en slapen onder een raam dat niet sluit). Er schuilt dus geen berggeit in mij, helaas 🙂
Na een bezoek aan het historisch centrum en de oudste ijsjes/tearoom van Quito zaterdag, beklommen we de kathedraal om van een mooi uitzicht te genieten.
Zondag namen we de teleférico tot 4100 meter hoogte, spijtig genoeg met een beetje teveel mist. Daarna brachten we een bezoek aan de evenaar. ’s Avonds vierden we Halloween met lekker Mexicaans eten (met uitzondering van de menestra = de bonen, het favo eten van de Ecuadorianen) en goeie chocolade-cocktail in de nieuwe hippe buurt van Quito.
Maandag brachten we een bezoek aan Otavalo. Na twee uur bus kwamen we aan in een gezellig dorpje, met de typische Ecuadoriaantjes zoals we ze in België kennen. Op het marktje kochten we souveniertjes. Met behulp van de negociador-kunsten van Jonathan (een van de Ecuadoriaanse studenten) heb ik een hoop goedkope spulletjes kunnen bemachtigen, joepie!
Bij de terugkeer naar Guayaquil was de drang toch groot om een goed pak frieten te kopen, daar de busrit veel langer duurt dan op het ticketje staat. We waren bijna twaalf uur onderweg. Onze vorige terugkeer met zakken verliep in mineur, dus deze keer speelden we op zeker. Martha pikte ons op bij de busterminal (dank u!).

Sinds zaterdag is er geen elektriciteit meer overdag. Het was niet zo’n leuke verrassing te horen dat heel Ecuador zonder elektriciteit zal zitten tot eind december! Met uitzondering van de feestdagen, sluiten bars en discotheken voortaan om twaalf uur op bevel van de president, om te besparen. Het eten (en vooral de ijsjes!) in onze koelkast vindt er ook maar niks aan. In december begint het regenseizoen, en dus ook de productie van nieuwe elektriciteit. Zou ik nu durven zeggen dat het eens mag regenen???

Dit weekend leerden we empanadas maken bij Martha, samen met Jolein en Martine. Dus ik zal met veel trots thuis mijn kookkunsten presenteren :-p Empanadas zijn ‘pannenkoeken’ gebakken in olie, gevuld met kaas/kip/vlees/… Alles wat geen kip is in Ecuador, noemt men vlees. Een mens stelt zich dus soms vragen wat hij op zijn bord krijgt 😉

Zaterdag hebben we ons uitgeleefd in het zwembad! Op de unief leerden we enkele jongens kennen. Een van hen is iets beter gesteld dan de gemiddelde Ecuadoriaan, heeft een mooi huis, inclusief zwembad en auto. Ze leerden ons salsa en merengue dansen. Ze maakten ons een paar lekkere cocktails! Het werd een lange nacht, en een korte poging tot slapen met ons drie in veel te klein bed! Ondertussen zijn onze gezichtjes mooi rood (en binnenkort hopelijk bruin) gebrand! Het advies van mama werd even aan de kant geschoven, en slapen lukte toch niet, dus zetten we ons zondagvoormiddag nog even aan het zwembad. Maar dat was duidelijk buiten de Ecuadoriaanse zon gerekend! Ze noemen ons voortaan Camarones (= scampi’s, hihi)
Met kleine oogjes keerden we ‘s namiddags richting huisje. Daher had ons gevraagd tegen maandag een presentatie voor te bereiden.

Gewapend met onze usb-stick trokken we maandag dus naar Sotomayor, helaas met weinig succes. ‘Morgen presentatie’, krijgen we te horen. Gezien er geen computer beschikbaar is, moeten we ze op papier zetten.
Vandaag (dinsdag) zijn we opnieuw wandelen gestuurd. Heel erg spijtig gezien we speciaal voor deze presentatie om zes uur onze zuur-verdiende rust staakten (want straks wordt het weer nachtje door). Er kwam niemand opdagen tijdens de les deze morgen. Wat een teleurstelling. Een nieuwe datum wordt gepland morgenvroeg, na onze wacht. Ik ben benieuwd…

Ik heb net m’n was gedaan, dus nu spring ik nog even in bed om wat te rusten.

Slaapwel Bélgica!
Xx

~ door wijwordeneenbeetjemeerdokterinecuador op 10/11/2009.